-
- Jacek Sienicki, „Kwiat na czeronym tle”, 1993, olej na płycie, wymairy 100×70 cm
-
- Jacek Sienicki, „Kwiaty”, 1996, olej na płótnie, wymiary 65×50 cm
-
- Jacek Sienicki, „Portret, Autoportret”, 1991, olej na płótnie, wymiary 100×80 cm
-
- Jacek Sienicki, „Portret, Autoportret”, 1991, olej na płótnie, wymiary 100×80 cm
-
- Jacek Sienicki, „Mięso”, 1998, olej na płótnie, wymiary 33×41 cm, obraz jest w ramie., / obraz jest reprodukowany w katalogu, „Jacek Sienicki, Obrazy i prace na papierze”, Warszawa, Galeria Atak, 2008
-
- Jacek Sienicki, „Martwa natura”, 1998, olej na płótnie, wymiary 38×46 cm, obraz jest w ramie
Jacek Sienicki urodził się w 1928 roku w Warszawie. Zmarł w grudniu 2000 roku.
Studia w warszawskiej ASP zakończył w 1954 roku dyplomem w pracowni Artura Nacht Samborskiego. Był wybitnym malarzem, profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie – tytuł profesora uzyskał w 1981 roku.
Jacek Sienicki wychował kilka pokoleń malarzy, ucząc ich niezależności postawy artystycznej i moralnej. Był organizatorem i uczestnikiem słynnej Ogólnopolskiej Wystawy Młodej Plastyki w 1955 roku w warszawskim Arsenale. Pierwszą wystawę indywidualną miał w 1958 roku w salonie „Po prostu”. Angażował się w życie środowiska warszawskiego z ramienia ZPAP. W latach 80-tych uczestniczył w niezależnym ruchu artystycznym.
Malował głównie wnętrza, postacie ludzkie, pejzaże i martwe natury. Posługiwał się wąską paletą barw – szarości, złamanych zieleni, czerni, brązów, odcieni błękitów i fioletów, z czasem też świetlistą bielą. Nakładał farbę pełnymi pociągnięciami pędzla, nadając w ten sposób dramatyczny wyraz swoim dziełom.
Artysta zwykł mawiać, że malarstwo jest koniecznością. Miał swoją dewizę, która była zdaniem Witolda Wojtkiewicza – „człowiek powinien zająć swój kąt i wytrwać w nim do śmierci”.
Sienicki uczestniczył w kilkudziesięciu znaczących wystawach zbiorowych, przygotowywał wiele prestiżowych prezentacji polskiej plastyki za granicą. Zdobył wiele nagród i wyróżnień, z których najbardziej cenił nagrodę krytyki artystycznej im. Cypriana Kamila Norwida za wystawę indywidualną w Zachęcie w 1974 roku. A także nagrodę im Jana Cybisa przyznaną przez środowisko artystyczne za całokształt twórczości (1984r.) oraz nagrodę Fundacji im. Alfreda Jurzykowskiego w Nowym Jorku w 1993 roku.
Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeów Narodowych Warszawy, Krakowa, Poznania, muzeów Bydgoszczy, Kielc, Łodzi, Gorzowa Wielkopolskiego, Radomia, Białegostoku, Muzeum Archidiecezji Warszawskiej i wielu innych. Bardzo duża liczba obrazów należy do prywatnych kolekcji.
„Portretuję wnętrza pracowni i portretuję siebie, portretuję kwiaty, wszystkie te rzeczy, które muszę mieć obok siebie. […] Nadaję piętno obrazowi, wynikające ze mnie. Z całego mojego życiorysu […]. To piętno istnieje w każdym obrazie.”
„Siedzę […] w […] swoim kącie i robię chyba ciągle to samo. Tylko że niekiedy żałuję, bardzo żałuję, że nie próbuję ruchów w różne strony […].”