Dobkowski Jan

---

Jan Dobkowski, urodził się 8 czerwca 1942 roku w Łomży. Uprawia malarstwo i rysunek, jest twórcą działań przestrzennych i obiektów. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie a latach 1962-68 w pracowni prof. Juliusza Studnickiego a następnie Jana Cybisa. Dyplom w pracowni prof. Jana Cybisa – Nagroda Rektora za najlepszy dyplom w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w 1968 roku. Stypendysta  Fundacji Kościuszkowskiej  w Nowym Jorku w 1972 roku. Guggenheim Museum w Nowym Jorku zakupiło do swoich zbiorów jego płótno „Podwójna dziewczyna” (1968), pierwszy czerwono-zielony obraz Dobkowskiego. Jest Laureatem Nagrody Krytyków im C.K Norwida w 1978. Laureat Nagrody im. Jana Cybisa za całokształt twórczości w 1994 roku. W 2013 roku odznaczony Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis. 

W 1978 roku Galeria Zachęta organizuje pierwszą dużą retrospektywną wystawę prac Dobkowskiego, na której eksponowane są obrazy, rysunki i formy przestrzenne powstałe w latach 1963-1978.

Miał ponad 170 wystaw indywidualnych oraz brał udział w ponad 250 wystawach  zbiorowych w kraju i za granicą.

Dzieła Jana Dobkowskiego znajdują się w zbiorach m.in.: Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Muzeum Narodowego w Poznaniu, R. Guggenheim Museum  w Nowym Jorku oraz kolekcjach prywatnych w Polsce, Szwecji,  Danii, USA, Szwajcarii, Francji.

Jan Dobkowski jest Laureat nagrody Ministra Kultury i Sztuki za upowszechnianie twórczości plastycznej (1970), stypendysta Fundacji Kościuszkowskiej w Nowym Jorku (1972). W roku 1970 otrzymał złoty medal i nagrodę na sympozjum Złotego Grona w Zielonej Górze, a w roku 1978 nagrodę krytyki artystycznej im. Cypriana Norwida za najlepsza wystawę roku. W roku 1994 został uhonorowany nagrodą im. Jana Cybisa za całokształt twórczości.

W 2013 roku odznaczony Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis. 

„Natura jest dla mnie sprawą przestrzeni, pewnej konsystencji świata – to ziemia i powietrze, chmury, ogień i woda; to ciągłe przekształcanie się przyrody. Człowiek pragnie otworzyć oczy dla słońca i nieba, wdychać zapach ziemi. Bo właśnie Natura daje nam uczucie, że istniejemy. Sądziłem, że w naturalności jest złoże, które może uczynić moją sztukę żywą. Dlatego w obrazach starałem się pokazać przede wszystkim człowieka. Człowieka obnażonego, bez atrybutów kultury czy cywilizacji: kobietę i mężczyznę w ich odwiecznych gestach. Poprzez erotykę pragnąłem ukazać, jak silnie człowiek pożąda natury i że jest ona dobra”. Jan Dobkowski