-
- Justyna Giza, „Biały gołąb” – z cyklu „Kobiety z wizerunkami białych ptaków”, 2016-2018, olej na desce /technika laserunkowa/, wymiary 50×70 cm, z ramą 76×96 cm, / NIEDOSTĘPNY
Justna Giza, pracownia 2016 r.
Justyna Giza, urodziła się 3 maja 1977 roku w Chrzanowie. Jest absolwentką Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie. Ukończyła wydział Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki, dzięki czemu poznała i nauczyła się technik dawnych mistrzów co w znacznym stopniu wpłynęło na stylistykę i sposób malowania jej obrazów. Inspiracją stał się dla niej kontakt z obrazami dawnych mistrzów, a szczególnie oddziałuje na nią renesans flamandzki. W swoich obrazach poszukuję możliwości ukazania najgłębszej istoty danej postaci lub przedmiotu, ich duszy, z oddaniem materii danego tworzywa, skóry, drewna, materiału itp. Justyna Giza, stosuje bardzo pracochłonną technikę laserunku, która wywołuje wrażenia głębi i pozwala uzyskać bogactwo tonalne barw. Dla osiągnięcia ostatecznego efektu konieczne jest nałożenie kilkunastu (w szczególnych wypadkach kilkudziesięciu) warstw laserunków na uprzednio wyschniętą warstwę. Efekt laserunków polega na przenikaniu światła przez wiele warstw cienko i przezroczysto nakładanej farby pozwala to na budowanie głębi obrazu. Technika laserunkowa została odkryta przez dawnych mistrzów w okresie średniowiecza , a jej szczytowy okres przypada na złoty wiek malarstwa flamandzkiego – XVII w. Ze względu na ogromną pracochłonność malarstwo laserunkowe zanikło praktycznie w XVIII w. Mistrzem laserunku był m.in. Rembrandt.
Cykl obrazów z przedstawieniem „Kobiety z wizerunkami białych ptaków”, będzie prezentowany na indywidualnych wystawach artystki.
Justyna Giza stosuje bardzo pracochłonną technikę malarstwa laserunkowego, ta metoda wywołuje wrażenia głębi i pozwala uzyskać bogactwo tonalne barw. Dla osiągnięcia ostatecznego efektu konieczne jest nałożenie kilkunastu (w szczególnych wypadkach kilkudziesięciu) warstw laserunków na uprzednio wyschniętą warstwę. Efekt laserunków polega na przenikaniu światła przez wiele warstw cienko i przezroczysto nakładanej farby pozwala to na budowanie głębi obrazu. Technika laserunkowa została odkryta przez dawnych mistrzów w okresie średniowiecza , a jej szczytowy okres przypada na złoty wiek malarstwa flamandzkiego – XVII w. Ze względu na ogromną pracochłonność malarstwo laserunkowe zanikło praktycznie w XVIII w. Mistrzem laserunku był m.in. Rembrandt.